Waarom gebruiken websites een Facebook Pixel?

Facebook Pixel. Wat is het? Hoe werkt het en waarom gebruiken websites het? Ontdek het allemaal in deze blog!

Het is niet altijd even makkelijk om door de bomen het bos nog te zien in de privacyzaak rond de Facebook Pixel. We schijnen even ons licht op de hele situatie. Want ja, ook wij gebruiken de Facebook pixel.
Voor zij die niet weten wat dit is: een Facebook pixel is een tracker (een stukje code dat het gedrag van bezoekers op je website bijhoudt) die websites kunnen installeren.

Door deze pixel kunnen we bijhouden hoeveel aankopen er gedaan zijn dankzij Facebook advertenties. Het laat ons ook toe om mensen die interesse toonden nadien opnieuw te bereiken met een ander product of een andere boodschap.

The Bakery doet niet aan spionage

Ja, wij onderzoeken wat mensen doen op de website. Zo weten we welke producten vaak bekeken worden, hoeveel mensen iets toevoegden aan hun mandje en hoeveel aankopen er waren. Maar nee, wij zijn geen verdoken spionnen. De kennis die wij halen uit een tracker speelt zelfs in jouw voordeel.

1. Je krijgt geen irritante advertenties meer te zien waar jij niets mee bent. Een slager wil bijvoorbeeld niet lastig gevallen worden met vacatures voor boekhouders. Door te kijken wat werkt en wat niet gebeuren zulke dingen niet meer.

2. Producten worden goedkoper. Als een merk vroeger een advertentie wou verspreiden, wist het niet wie het te zien ging krijgen. Ze maakten gebruik van massa-marketing om toch enkele geschikte personen te kunnen bereiken. Er werd een smak geld geïnvesteerd in de hoop de verkoop van hun product omhoog te krijgen. Dit is, gelukkig, verleden tijd.
   Kleinere budgetten zorgen voor een lagere totale kostprijs, wat vaak een lagere prijs voor hun producten met zich meebrengt.

3. Je krijgt geen advertenties meer van een product dat je reeds aangeschaft hebt, wat een hoop ergernissen bespaard.

Hoe werkt de Facebook tracking?

Facebook weet wie je bent; je hebt er namelijk vrijwillig een account op aangemaakt en je gegevens erop achtergelaten. Elke klik die je maakt, wordt opgenomen in die gegevens waardoor ze een heel goed beeld hebben van waar je interesse in hebt.

Er is echter een enorm grote ‘MAAR’ aan verbonden. Facebook geeft niets om je naam. Voor Facebook ben je een nummer. Een User-ID in plaats van een naam. Een User-ID waar advertenties op getarget kunnen worden.

The good news: dit alles gebeurt daardoor zonder dat iemand weet wie jij nu precies bent. Ook wij, personen die adverteren op Facebook, krijgen nooit toegang tot namen of gegevens. Zelfs User-ID’s krijgen wij niet te zien. Het enige wat wij weten is hoe groot de groep mensen nu precies is waaraan we de advertentie willen laten zien.

Facebook verkoopt je gegevens niet, het exclusief bijhouden ervan is in hun voordeel. Ze verhuren ruimte op de feed van mensen die voldoen aan een bepaald gedrag. Hun opties liggen mijlenver voor op die van al hun andere concurrenten.

Kan tracking problematisch zijn?

Kleinere advertentienetwerken, en dat is echt een relatieve term want er zijn nog altijd miljoenen gebruikers, willen concurreren met Facebook en Google maar hebben niet dezelfde gegevens als de grote spelers. Sommigen proberen het gigantische gat tussen hen en bedrijven als Facebook of Google te verkleinen door op een agressieve manier gegevens te verzamelen.

Deze advertentienetwerken plaatsen cookies die mensen kunnen tracken van website naar website, zolang die sites maar in het netwerk zitten. Ze moeten daar losser mee omgaan want zij hebben niet de luxe van mensen uniek te identificeren. Ze wisselen informatie uit met derde partijen, plaatsen soms dubieuze cookies en brengen vaak een waslijst aan beveiligingsproblemen met zich mee.

Dit noemen we ad-tech en deze sector verkeert in een staat van totale wildgroei. Dat komt door een compleet gebrek aan regels en ethiek. Dit is één van der redenen waarom de GDPR is ontstaan.

De ad-tech sector zorgt ervoor dat je op een artikel over privacy op De Standaard, De Morgen of eender welke andere krant ongeveer 40 trackers tegenkomt. De advertentienetwerken die de kranten gebruiken om banners te tonen willen ook weten of hun ads getoond werden, en of ze aankopen opleverden. Het zijn er zoveel dat niemand nog weet wie wat plaatst en wie er allemaal kan meeluisteren.

Facebook, toch de nieuwe 007?

Facebook en Google kunnen rekenen op het feit dat iedereen een account heeft, en dus voor hen herkenbaar is. In privacy-reglementen staat gespecificeerd wat ze van je weten en ook hier heb jij inzeg in.

Wat echter wél zorgwekkend is, zijn hun patenten. Zoals @Jeremy Ashkenas het zegt: “come along for a ride, and let’s browse a few of Facebook’s recent U.S.P.T.O. patent applications…”. Een twitterfeed om ‘U’ tegen te zeggen. Eentje dat aantoont waar Facebook vandaag de dag mee bezig is, of althans toch mee bezig zou willen zijn.

Van eye tracking control tot user influence score. Dat Facebook deze dingen allemaal zou gaan gebruiken in de toekomst is voor velen een angstige gedachte met mogelijks nog beangstigendere gevolgen.

Regulatie, please!

GDPR is ondertussen officieel ingetreden. Wat de privacyzaak al een pak vooruithelpt. Consumenten krijgen betere bescherming maar we zijn er nog niet.
We groeien naar virtual assistants die je constant helpen. Dat heeft als nadeel dat Google altijd wil weten waar je bent, of dat Google Home heel de tijd moet meeluisteren om te horen dat je “Hey Google!” zegt.

Sommigen zeggen dat het simpel is, ‘Delete Facebook’ wordt van daken geschreeuwd. En toch is dit niet de beste oplossing. Één enkele account verwijderen, zal je niet veel vooruit helpen. Google bannen nog minder. De enige oplossing die we hebben is om onze privacy settings nauwgezet in het oog te houden.

Blind strengere regulatie is nefast voor de digitale wereld die ons leven makkelijker kan maken. Zo heeft Waze informatie nodig om te weten waar de files staan en moet Siri weten wie er in je adresboekje staat om iemand te kunnen bellen.

De GDPR had als doel om Google en Facebook stokken in de wielen te steken om onze privacy te beschermen. Het is ironisch dat het net die regelgeving is die hun positie als duopolie gaat betoneren. Niemand anders kan namelijk de evaluatieopties aanbieden die zij hebben.

Kwestie van te eindigen met een positieve noot

De beslissing om data te ruilen met Cambridge Analytica had meer te maken met hun vorige business model. In hun huidige model heeft Facebook immens veel data die niemand anders heeft.

Als er één ding zeker is, is dat zij deze nooit zouden verkopen of vrijgeven. Want dit zou betekenen dat ze net hun eigen doodsvonnis zouden tekenen. Zo verliezen ze het enige voordeel dat adverteerders naar hen trekt. De motivatie om hun data, en dus ook onze persoonlijke gegevens, te beschermen is gigantisch. Oef.

Kort samengevat

• De advertentie-wereld is erop vooruit gegaan mede dankzij betere targeting waar consumenten ook baat bij hebben.

• Houd zeker jouw privacy-settings in het oog & pas ze aan waar nodig.

• Facebook en andere bedrijven volgen je op verschillende sites maar je persoonlijke gegevens worden niet verkocht.

• GDPR is alleszins een stap in de goede richting, al blijft de nood naar strengere regulering stijgen.

Vragen? Bij The bakery kan je terecht met al jouw vragen omtrent online marketing.